İlk Babamız | Yaratılış 2:4-25

Rev. Fikret Böcek tarafından | Mesih'e Doğru Vaaz Serisi

Serinin Devamı

Rev. Fikret Böcek tarafından | Mesih'e Doğru Vaaz Serisi

Serinin Devamı

İlk Babamız!

Yaratılış kitabının ikinci bölümü tüm evrenden sonra dünyaya odaklanıyor.
Genelden özele geçiyor.
İnsanın yaratılışı ve insanın Tanrı’nın Bahçesi’ndeki yeri açıklanıyor.
Tanrı’nın bahçesi = Aden Bahçesi = Tapınak

Rab Tanrı İki Problemi Çözüyor (ayet 5-7)

Musa burada dikkatimizi iki şeye çekiyor.
İnsanı yaratmadan önce Tanrı’nın iki problemi çözmesi gerekiyordu.
Birinci problem: “Yeryüzünde yabanıl bir fidan bile yoktu.”
Musa’nın burada kullandığı kelime sadece Yaratılış 2:5, 21:15 ve Eyüp 30:45’te kullanılıyor.
Aslında “yabanıl fidan” olarak değil de “çölde yetişen otlaklar” olarak çevirebiliriz.
Bu otlaklar hayvanların otlanması için kullanılacaktı.

Hatırlarsanız Yaratılış 1:2’de yeryüzü boş ve düzdü.
Yani yaşanılacak bir yer bile değildi.
Burada Musa’nın bahsettiği ‘otlakların’ ‘fidanların’ büyüyebilmesi için sonbaharda ve ilkbaharda yağacak olan yağmurlara ihtiyaç vardı.
Çölde otlanacak yer neden yoktu?
Çünkü henüz yağmur yağmamıştı.
Tanrı’nın Çözümü: Yağmur yağdırdı.
Altıncı ayette yerden çıkan buharın ve su kaynaklarının toprakları suladığını
Modern linguistik çalışmaları bu kelimenin (אד) ‘yağmur bulutlarından’ bahsettiğini söylüyor.
Çünkü aynı kelime sadece Eyüp 36:27’de kullanılmış (אד).

Eyüp 36:27 “Su damlalarını yukarı çeker, Buharından yağmur damlatır.”

Musa neden Yaratılış hikâyesinin ortasında durup bunu anlatıyor?
Çünkü Tanrı çok ayrıntılı bir yaratma eylemine başlayacaktı.
İnsanı yaratacaktı.
Yahve insanı yaratmaya başlamadan önce bunu tamamlamalıydı.
Ayrıca Musa bu satırları yazarken İsrail halkı kimsenin yaşayamayacağı bir çöldeydi.
Bu nedenle Musa’nın sözlerini çok daha iyi anlıyorlardı.
Çölde bir mucize gerekiyordu.
Mısır’da Nil Nehri’nin taşmasıyla oluşturulan barajlar ekinlere su sağlıyordu.
Vaadedilen topraklar olan Kenan diyarında ise hasat yapabilmeleri yıllık yağmurlara bağlıydı (Yasanın Tekrarı 11:10-17).
Ve Tanrı’nın yeni oğlu olarak (MÇ 4:22) Aden’e giren ikinci Adem İsraildi…
Birinci Adem’in ihtiyaçlarını RAB nasıl karşıladıysa ikinci Adem’in ihtiyaçlarını da öyle karşılayacaktı.
İkinci problem: “yerden bir ot bile bitmemiş” (hububat) olması sorunuydu.
Burada kullanılan kelime herhangi bir bitki için de kullanılabilir.
Fakat hemen sonra “toprağı işleyecek insan da yoktu” derken bunun ekinle ilgili bir bitki olduğunu anlıyoruz.
Toprağı işleyecek insan olmadığı halde ‘ekinden’ bahsediliyor.

Peki çözüm neydi?
Ekini hasat edebilecek/kaldırabilecek bir insan yaratmak…
Ve RAB Tanrı, usta bir çömlekçi gibi insanı yaratıp şekillendirdi.
Tanrı Adem’i topraktan yarattığı için insan toprağa bağımlı…
Tanrı Adem’e yaşam soluğu üflediği için insan Tanrı’ya bağımlı…

RAB Tanrı Bir Bahçe Dikiyor (ayet 9-14).

Aden kelimesi (עדן) “zengin”, “verimli” anlamına geliyor.
Bu bahçe zengin ve verimli bir yerdi (13:10, Yeş. 51:3, Hez.28:13-14, Yoel 2:3).
Yaşam Ağacı: Tanrı’nın görkemini, Tanrı’nın kutsallığını gösteriyordu.
İyiyi ve kötüyü bilme ağacı bir yargı ağacıydı.
Bu ağacın meyvesini yiyen kişi iyi-kötü farkını yargılayabilecekti.
Bu ağaç Adem’i kendisi hakkında bir yargıya itti:
“Tanrı gibi mi olmak istiyorsun?” (3:5, 22).
Yoksa “Tanrı’nın emirlerine itaat edip O’nunla birlikte mi yaşamak istiyorsun?”
Ayrıca Bahçe hakkındaki açıklamaları okurken Bahçede altın, reçine ve oniks (a.12) bulunduğunu görüyoruz.
Bunlardan neden bahsediliyor?
Çünkü Aden Bahçesi Tanrı’nın Tapınağıdır.
Aden Bahçesi Kutsal Topraklardır… ilk gerçek Kutsal Topraklar…
Bu taşlar RAB’bin çöldeki tapınağında hediye olarak kabul edilen taşlardı…

Mısırdan Çıkış 25:3, 7 “Onlardan alacağınız armağanlar şunlardır: Altın, gümüş, tunç… başkâhinin efoduyla göğüslüğü için oniks ve öbür kakma taşlar.”

RAB Tanrı İnsanı Bahçeye Yerleştiriyor (ayet 15-17).

“RAB Tanrı Aden bahçesine bakması, onu işlemesi için Adem’i oraya koydu.”
Neden? Bahçeye bakması, işlemesi, denetlemesi için (a. 15).
וּלְשָׁמְרָהּ……….לְעָבְדָהּ
Lıavdah ve Ulışamrah (işleyeceksin ve koruyacaksın)
Burada “bakmak” olarak çevrilen kelimenin İbranicesi “ulışamrah” kelimesidir.
Korumak, kollamak anlamına geliyor…
Aynı kelime Yaratılış 3:24’te de kullanılıyor.
Keruvlar Aden Bahçesi’nin girişini koruyorlardı (3:24)
Aynı kelime tapınağın korunması için de kullanılıyor (Nehemya 13:22, Zekeriya 3:7).
Rahiplerin tapınağı korumaları gerekiyordu.
Adem’in de Aden Bahçesi’ni koruması gerekiyordu.
Aden Tanrı’nın Tapınağı idi.
Adem de Tanrı’nın Tapınağı’nın bekçisi, rahibiydi…
Böylece insanın görevi, insanın yaratılış amacı da ortaya çıkmış oluyor:
AMAÇ: Tanrı’ya tapınmak!
Adem’in koruyucu rahip rolünü üstlenmesi durumu daha iyi anlamamızı sağlıyor.
Bu rol 3. bölümde daha çok ortaya çıkıyor.
Adem koruyucu rahip olarak Tanrı’yla ahitsel bir ilişki içerisindeydi.
Adem’in Tanrı’yla olan ilişkisi bir antlaşmaya dayanıyordu.
Biz bu antlaşmaya Eylem Antlaşması diyoruz.
Westminster İnanç Açıklaması şöyle diyor:

VII:2 “İnsanla yapılan ilk antlaşma, mükemmel ve kişisel bir itaat koşuluyla Adem’e ve onun soyuna vaat edilen yaşamı içeren işlere (eylemlere) dayalı bir antlaşmaydı.”

Adem’le yapılmış bir antlaşma olduğunu nereden biliyoruz?
Yaratılış 1 Tanrı’nın genel adı olan ELOHİM kelimesini kullanıyor.
Fakat Yaratılış 2 Elohim kelimesinin yanı sıra Tanrı’nın antlaşmada kullanılan adını, yani YAHVE ( יהוה ) adını kullanıyor.
Her antlaşmada en az iki taraf vardır.
Bu eylem antlaşmasında RAB Tanrı ve Adem var.
Her antlaşmanın şartları var.
Bu antlaşmada “iyiyle kötüyü bilme ağacından yeme” şartı var.
Her antlaşmanın lânetleri var.
Burada da ölüm var.

Hoşea 6:7 “Oysa onlar Adem gibi Antlaşmayı ihlâl ettiler, orada bana ihanet ettiler.”

Hoşea, İsrail’in Adem gibi antlaşmaya uymadığını söylüyor.
Yeşaya ve Yeremya Yaratılış eyleminin bile bir antlaşma olduğundan bahsediyor.
Yani bütün bunlar bizi YAHVE’ye itaat eden tek kişiye yönlendiriyor.
Bütün bunlar bizi ikinci Adem olan RAB İsa Mesih’e yönlendiriyor (Rom.5,1 Kor.15)
İsa Mesih’in Tanrı’ya olan itaatinden dolayı Tanrı’nın benzeyişinde olmak kavramı da yenilenmiştir.

Efesliler 4:24 “Gerçek doğruluk ve kutsallıkta Tanrı’ya benzer yaratılan yeni yaradılışı giyinmeyi öğrendiniz.”

Mesih’in itaatiyle Yahudilerle Yahudi olmayanlar Mesih’te bir sayıldı
ve engel duvarları yıkıldı.

Efesliler 2:14-16 “Çünkü Mesih’in kendisi barışımızdır. Kutsal Yasa’yı, buyrukları ve kurallarıyla birlikte etkisiz kılarak iki topluluğu birleştirdi, aradaki engel duvarını, yani düşmanlığı kendi bedeninde yıktı. Amacı bu iki topluluktan kendisinde yeni bir insan yaratarak esenliği sağlamak, düşmanlığı çarmıhta öldürmek ve çarmıh aracılığıyla bir bedende iki topluluğu Tanrı’yla barıştırmaktı.”